Jedan od težih koncepata o kojima se raspravlja na ovom sajtu je koncept organskih portala. Mi smo primali poruke mržnje tokom godina, uglavnom od mejnstrim religioznih tipova i vernika u Nju Ejdž, ali dobijamo čak i VIŠE pisam od ljudi koji skoro da viču iz olakšanja kada konačno dobiju nekakvo objašnjenje za stvari koje su posmatrali toko mcelog svog života. Ono što izgleda da uzrokuje uvredu je koncept da možda postoji više od jedne vrste ljudi. Hajde da budemo jasni po ovom pitanju: mi ovime ne mislimo ono što se obično ili tradicionalno shvata kao rasa, i odbacujemo svaki pokušaj označavanja i pravljenja kontrolnih lista. Šta pod ovime tačno mislimo biće dodatno razjašnjeno u ovom članku.
Redovni čitaoci ovog sajta će biti svesni da ne samo događaji koji se odigravaju na svetskoj sceni, već i veoma lični napadi su doveli do povećanja svesti o jednoj vrsti ljudskog bića – psihopate. Laura je mnogo pisala o tome u Talasu ili Seriji o Avanturama a tu su i linkovi ka više materijala na našoj stranici o psihopatama.
Kako smo nastavili sa istraživanjem psihopatije, a posebno sa čitanjem knjige The Mask of Sanity, od H. Cleckley, došli smo do zaključka da postoji jedan tip psihopata koje mi nazivamo skriveni psihopati. Tu se radi o uspješnim psihopatama, tj. o onima koji nikada ne bivaju otkriveni. Oni operišu nevidljivo u našem društvu. Oni izgledaju isto kao i mi, obavljajući svoje dnevne zadatke, međutim, pri svemu tome, kod njih nešto fali. Cleckley to opisuje ovako:
Posmatrač je tu suočen sa jednom ubjedljivom maskom trezvenosti. Sve vanjske crte te maske su veoma čvrste; ona se ne može pomjeriti, skinuti ili penetrirati uz pomoć pitanja usmjerenih prema dubljim nivoima ličnosti.
Isljednik se kod njih nikada ne može susresti sa haosom, kao što je onaj kojeg obično nalazimo ispod “fasade” kod paranoidnih šizofreničara.
Njihovi procesi razmišljanja zadržavaju sve normalne aspekte kod psihijatrijske istrage, kao i kod tehničkih testova koji su specijalno dizajnirani da izbace na vidjelo sve skrivene simptome nekog psihičkog poremećaja.
Kod samog pregleda postaje jasno da tu nemamo posla sa nekom jednostavnom dvo-dimenzionalnom maskom, nego s nečim što odaje čvrstu i stabilnu sliku jedne trezvene i racionalne ličnosti.
To bi možda mogao biti primjer onoga sto je Trélat mislio da izrazi pojmom la folie lucide.
Nadalje, ta struktura ličnosti funkcioniše u svim teoretskim situacijama na način koji je skoro identičan jednom normalnom trezvenom funkcionisanju.
Njihovi logički procesi razmišljanja mogu izgledati kao jedna perfektna operacija, bez obzira kako su te osobe stimulisane ili tretirane pod eksperimentalnim uslovima.
Nadalje, promatrač kod njih nalazi sve one verbalne i facijalne izraze, boju glasa, kao i druge znakove, za koje znamo da odražavaju emocije čovjeka i njegove reakcije u normalnom životu, iste kako kod nas samih tj. onakve kakve bi mi očekivali da vidimo kod drugih ljudi.
Prilikom verbalnog ispitivanja jednog psihopate, sva njegova prosuđivanja, kao i emocionalne reakcije, čine se trezvenim i odgovarajućim.
Samo uz pomoć jednog dugotrajnog i kompleksnog procesa ispitivanja i prosuđivanja, koji je baziran na skupljanju višestrukih sitnih impresija, možemo se uvjeriti da uprkos svim tim čvrstim, racionalnim procesima, svim normalnim emocionalnim afirmacijama, i njihovoj konzistentnoj aplikaciji u svim pravcima, mi u svakom slučaju nemamo posla sa kompletnim čovjekom, nego s nečim što nam sugeriše na jednu fino konstruisanu refleksnu mašinu, koja je u stanju da perfektno oponaša ljudsku ličnost.
Taj psihički apart, koji radi veoma glatko i konzistentno, reproducira ne samo primjere dobrog ljudskog rezonovanja nego takođe i odgovarajuće simulacije normalnih ljudskih emocija, kao odgovor na sve one raznovrsne stimulanse koje donosi život.
Ta reprodukcija jednog cjelokupnog normalnog ljudskog bića je toliko perfektna da niko ko psihopatu pregledava u jednoj normalno opremljenoj klinici, nije u stanju da objasni, uz pomoć nekih naučnih ili objektivnih pojmova, zašto ili kako se tu ne radi o jednom istinskom čovjeku.
Isto tako, tu na kraju vidimo ili osjetimo da ona realnost, u smislu jednog potpunog i zdravog doživljavanja samog života, kod njih nedostaje.
Cleckley ovdje opisuje osobu koja je u stanju da oponaša ljudsku ličnost, ali koja istovremeno i ostavlja utisak da nešto tu nedostaje, ili nije u redu. Oni imaju strukturu ličnosti koja funkcioniše na način koji je skoro identičan s jednim normalnim, trezvenim funkcionisanjem a opet, na kraju, bez obzira na sve to što je rečeno, mi ovdje nemamo posla s nekim kompletnim čovjekom, nego s nečim sto nam sugeriše na jednu fino konstruisanu refleksnu mašinu, koja je u stanju da perfektno oponaša ljudsku ličnost i to toliko perfektno da niko ko ga pregleda u jednoj normalno opremljenoj klinici, nije u stanju da objasni, uz pomoć naučnih ili objektivnih metoda, zašto ili kako se tu ne radi o istinskom čovjeku.
Oni koji su imali priliku vidjeti film The Man Who Wasn’t There, u glavnoj ulozi sa Billy Bob Thornton-om, prepoznaće ovaj opis.
Međutim, moramo imati na umu da je Cleckley imao posla sa kliničkim slučajevima, tj. onim psihopatama koji su bili otkriveni, kod kojih je došlo do ‘kvara u programu’, jer u drugom slučaju, oni se ne bi ni našli u njegovoj klinici. Takvi ljudi, čak i sa malim greškama u programu, mogu veoma lako da prođu među nama kao normalne osobe.
Međutim, postoje i drugi, koji se zovu “Organski Portali” (iz razloga koji će kasnije biti pojašnjeni). To su ljudi koji imaju toliko razvijene sposobnosti imitacije, koje su jednostavno postale dio njihove ličnosti, da oni mogu biti otkriveni samo nakon jednog dugogodišnjeg posmatranja. Psihopate su neuspješni organski portali.
Tako većina organskih portala nema tendenciju da krše zakone, međutim, ono čemu oni neprestano teže, to su tzv. “A uticaji” (pojam Mouravieff-a) inače poznati i kao socijalne norme, kao npr. novac, seks, brak, slava ili bilo koji iz grupe onih “ideala” koji nam se serviraju još od naše rane mladosti. Ostvarenje tih ciljeva smatra se u ovom globalnom društvu kao jedna kulminacija čovjekove potrage za srećom, mada je istovremeno evidentno iz situacije u kojoj se ovaj svijet danas nalazi, da je istinska sreća samo jedna od naših iluzija… tj. to je vidljivo bar za one koji imaju osjećaj kako mora da postoji “nešto više”.
Odakle onda dolaze ti naši tzv. “životni ciljevi” koji nam tako ‘lijepo’ služe? Da li je moguće da se tu radi o nečijim tuđim idejama i ciljevima, koje nam oni nameću? Da li je možda u interesu nekih drugih da veći dio nas troši svoju energiju u trci za nekom himeričkom srećom?
Ovakav jedan koncept nije ništa posebno novo na ovom sajtu, međutim, ono što bi moglo da bude novo i interesantno, to je samo jedna mogućnost da trenutno postoji cijela jedna “armija” organskih portala čija je jedina funkcija da održavaju ovakvu jednu beskorisnu potragu kroz “pustinju i prašumu” kao jedan standardni modus operandi za ovu planetu, i tako osiguraju neprekidnu produkciju “loosh-energije” od strane ljudskih bića. Ovdje moramo naglasiti, da mi ni u kom slučaju ne govorimo o nekom malignom obliku ili zlu koje dolazi od strane organskih portala, jer kako se čini, oni se samo ponašaju u skladu s njihovim prirodnim nagonima, a sama njihova priroda čini se da je “bez-dušna.”
Kako su se ovo istraživanje, ideje i misli razvijali, otkrovenja su stizala jedno za drugim, i uskoro je postalo jasno kako bi to bilo moguće da se jedan Grandiozni Plan sprovede u djelo:
Čini se da mi trenutno ovu planetu zajednički dijelimo sa 3 milijarde organskih portala, što bi značilo da je svaki drugi čovjek na ovoj planeti, u suštini, bez-dušan.
Adamična i Pre-adamična rasa
U trećem dijelu svoje knjige Gnosis, Boris Mouravieff diskutuje nešto što on naziva “pre-adamično čovječanstvo” i “adamično čovječanstvo”. Evo par izvoda iz onoga šta je Mouravieff tu rekao:
U prvom dijelu knjige ‘Gnosis’, već nekoliko puta smo govorili o koegzistenciji dvije, u suštini, različite rase: jedne od Ljudi, i druge od Antropoida. Moramo naglasiti da sa ezoterične tačke gledišta ovaj drugi pojam nema nikakvo ponižavajuće značenje.
Svete knjige sadrže više od jedne reference na temu koegzistencije na našoj planeti tih dvaju čovječanstava – koja su sada međusobno slična oblikom, ali ne i svojom suštinom. Možemo čak i reći da se cijela istorija čovječanstva, od Adamovog izgnanstva iz raja, pa do danas, uključujući i ovo novo doba, nalazi u jednoj stalnoj sijenci te koegzistencije dvaju ljudskih rasa, koje će se međusobno razdvojiti tek kad stigne Posljednji Sud. (str. 107)
Te ljudske ljušture, antropoidna rasa, su potomci pre-adamičnog čovječanstva. Glavna razlika između savremenog pre-adamičnog čovjeka i adamičnog čovjeka – razlika koja se čulima ne može ustanoviti – je ta da ovaj prvi ne posjeduje razvijene više centre koji postoje kod ovog drugog, koji mu, iako odsječeni od njegovog budnog dijela svijesti još od vremena Pada (“Adamovog izgnanstva iz raja”, prim. prev.,) nude jednu stvarnu mogućnost ezoterične evolucije. Osim u ovom slučaju, ove dvije rase su slične: one imaju iste niže centre, istu strukturu Ličnosti i fizičko tijelo istog izgleda, iako je ono u mnogo više slučajeva jače kod pre-adamičnog čovjeka nego kod adamičnog; što se ljepote tiče, ne smijemo zaboraviti da su pre-adamični čovjek i žena stvarani s božje strane šestog dana, “po svojemu obličju” i da su kćeri te rase bile lijepe. (str. 108-109)
Identificirajući sebe sa “Ja” njegove Ličnosti, Adam je izgubio svjesnost svog istinskog “Ja” i pao iz Raja koji je bio njegovo orginalno stanje, u isto stanje kao pre-adamični ljudi. Ta dva čovječanstva koja dolaze iz dva različita procesa stvaranja, kasnije su se međusobno pomiješala na nivou organskog života na Zemlji. Od tada pa nadalje, koegzistencija ove dvije vrste ljudskih bića, kao i konkurencija koja je iz toga proistekla, postala je jedna norma. Mi možemo da vidimo kako su kroz vijekove, pa čak i dan danas, adamični ljudi u svom post-rajskom stanju, bili i jesu u jednom generalno inferiornom položaju u odnosu na pre-adamične ljude.
Za sada ćemo se zadržati samo na tome da još jednom ponovimo da savremeni adamični čovjek, s obzirom da je izgubio kontakt sa svojim višim centrima a odatle i sa svojim istinskim “Ja,” sada izgleda praktično isto kao i njegov pre-adamični suparnik. Međutim, za razliku od ovog drugog, on još uvijek ima svoje više centre, koji mu osiguravaju mogućnost kretanja putem ezoteričke evolucije. U sadašnjoj situaciji, pre-adamični čovjek nema jednu takvu mogućnost, međutim, ona će mu biti data ukoliko se adamično čovječanstvo razvije onako kako bi trebalo, za vrijeme doba Svetog Duha. (str. 129)
Mouravieff nam kaže kako u suštini postoje DVIJE rase koje evoluiraju na Zemlji i koje mada fizički izgledaju skoro identično, one se međusobno razlikuju s tačke gledišta duše. Čini se da jedna rasa ima potencijal da razvije jednu suverenu i integralnu dušu u ovom životnom vijeku, dok se druga može porediti sa praznim cilindrima koji će morati da sačekaju “drugi krug” kosmičkog ciklusa. Adamična rasa je rasa koja je doživjela “izgnanstvo iz raja,” što je značilo i prekid veza izmedu viših centara (koji omogućavaju pristup višim saznanjima/svjesnosti) i nižih centara (koji upravljaju fizičkom egzistencijom), što je prouzrokovalo da se adamični čovjek našao na istom terenu “u igri” sa pre-adamičnim čovjekom, efektivno nas sve čineći organskim portalima, sve dok ne naučimo kako da razvijemo dušu.
Tako nas ne bi trebalo čuditi što Moravjeva definicija ovih dvaju rasa i razlika između njih dosta podsjeća na onaj gorenavedeni opis Cleckley-a, o razlici između psihopate i čovjeka koji ima dušu. Da li bi upravo ono nešto što nedostaje psihopatama moglo da se poveže sa nečijom potencijalnom mogućnošću kontakta sa svojim višim centrima?
Moravjev opis “izgnanstva” Adamične rase iz ‘raja’ takođe je veoma sličan onome što su nam rekli Kasiopejci, što ukazuje na to da ono ‘izgnanstvo’ simbolično predstavlja ‘pad’ naše jedinice svijesti:
28-08-99
P: (L) Pa, to je jedan od problema s kojim se suočavam kod pokušaja pisanja povijesti čovječanstva. Kao što ja to razumijem, ili bar pokušavam razumjeti iz literature, prije „Pada u Raju“, čovječanstvo je živjelo u stanju 4. denziteta. Da li je to točno?
O: Polovično/na neki način.
P: (L) Molim budite malo precizniji.
O: 4. denzitet u drugom realitetu, u odnosu na prostorno/vremenski kontinuum, itd.
P: (L) Dobro, dakle taj se realitet promijenio, kao dio ciklusa; razne odluke su donešene: čovječanstvo je prošlo kroz vrata zbog „zlata“, takoreći, i postalo svrstano sa Lizijima, poslije udruživanja „ženske energije“ sa krivom stranom, takoreći. To je ono što ste vi rekli. To je rezultiralo mnogim efektima: sakaćenje DNK lanaca, spaljivanje prvih 10 lanaca DNK, odvajanje polutki mozga…
O: Jedini razlog za to: ako se igrate u blatu, vi ćete se zaprljati.
11-03-95
P: (T) Što smo mi bili prije “Pada”?
O: OPD 3. denziteta.
P: (T) Mi smo OPS od te točke jer nam se to tada desilo?
O: Da.
[…]
P: Bili smo OPD 3. denziteta tada. Da li je to bilo poslije bitke koja je opisana? Drugim rječima, mi smo bili rasa 3. denziteta, doslovno sami, kao suprotnost od onoga prije?
O: Bila je bitka.
P: (L) Bitka je bila u nama?
O: Kroz vas.
P: (T) Bitka je bila kroz nas da li ćemo proći kroz taj otvor… (L) Bitka je vođena kroz nas, mi smo doslovce bili ratište. (T) Da li se bitka vodila oko toga da li ćemo proći kroz ta vrata?
O: Blizu.
P: Dobro, bili smo OPD tada. Rekli ste ranije da smo u ovom denzitetu imali izbora hoćemo biti OPS ili OPD.
O: Oh, Terry, bitka je uvijek tu, “kad” vi izaberete se broji!
[…]
P: (T) To mora biti vezano za ono zašto Lizardi i drugi vanzemaljci neprestano govore ljudima da su oni dali svoj pristanak za otmice itd. Mi smo bili OPD i sad smo OPS.
O: Da… “Kad” ste krenuli za zlatom, rekli ste “Dobar dan” Lizardima i svemu što ide uz to.
[…]
P: (T) Radi odlaska po zlato, mi smo postali OPS bića jer odlazak po zlato je bilo OPS.
O: Da.
P: I zato jer smo tako napravili, završili smo sa svrstavanjem u redove Lizarda, bića 4. denziteta…
O: Da.
P: Zato što su oni bića 4. denziteta i imaju puno više mogućnosti nego mi u 3. denzitetu…
O: Vi ste nekoć bili u redovima OPD bića 4. denziteta.
P: I bili smo OPD 3. denziteta. Ali, radi pokreta za zlatom, svrstali smo se među redove OPS-a 4. denziteta.
O: Da.
P: I zato jer smo to učinili, mi smo dali OPS-ima 4. denziteta dozvolu da nam učine sve što žele?
O: Blizu.
P: Dakle, kad nam kažu da smo im mi dali dozvolu da nas otimaju, to se odnosi na ovo?
O: Blizu.
P: (J) Vratimo se onome što su rekli prije: “Slobodna volja se ne bi mogla prekršiti da se vi niste složili s tim”. (T) Mi, kao ljudska rasa, koristili smo svoju slobodnu volju da bi se promjenili iz OPD u OPS. (L) Dakle, na nekom nivou, mi smo izabrali nered u kojem jesmo i to je superdrevna legenda o Palom Anđelu, Luciferu. To smo mi. Mi smo pali radi toga što smo prošli kroz ta vrata, takoreći, pošli smo po ćup sa zlatom, i kad smo prošli kroz ta vrata, zmija nas je ugrizla!
O: Ali to je ponavljajući sindrom.
P: Da li je to ponavljajući sindrom samo za ljudsku rasu ili se to dešava kod svih kreacija?
O: Ovo drugo.
Adamična rasa, sa svojom cjelokupnom DNK, sa jednom funkcionalnom vezom sa svojim višim centrima, je ono što nam Kasiopejci indiciraju opisom u smislu 3D OPD načina zivota, u nekoj vrsti polovičnog 4D stanja, koje je usklađeno sa 4D OPD.
Kada smo odlučili da doživimo jedan veći stepen fizikalnosti, naša jedinica svijesti se odcijepila od OPD stanja, izgubila vezu sa svojim višim centrima i tako se našla na istom nivou kao i pre-adamična rasa, koja nema mogućnost za ostvarenje veze sa višim centrima zbog toga što u njihovoj DNK nedostaje za tako nešto potreban ‘hardware’. Usljed toga što taj novi 3D OPS tip egzistencije nije bila jedna “prirodna okolina” za tijelo koje ima potencijal da dosegne svoje više centre, “izgnana rasa” se našla u podređenom položaju u odnosu na pre-adamičnu rasu.
Nakon što je primjetila sličnosti kod opisa ove dvije rase Moravjeva i Cleckley-jevog opisa psihopate, Laura je odlučila da postavi par pitanja Kasiopejcima.
Šta je to Organski Portal?
P: U trećem dijelu svoje knjige Gnosis, Boris Mouravieff diskutuje nešto što on naziva “pre-adamično čovječanstvo” i “adamično čovječanstvo.” Kad sam ovo čitala primjetila sam da onaj pojam psihopatije, za kojeg sam se dobro napatila da bih ga razumjela, kao što smo to diskutovali u Adventures Series, bilo je u stvari upravo ono o čemu je Moravjev govorio. Međutim, on je pokušao da to objasni uz pomoć Biblije, i kako mi se čini, to mu nije baš najbolje pošlo za rukom. Bez obzira na to, osnovna ideja je ta da pre-adamični tipovi čovjeka u svojoj osnovi nemaju “dušu,” niti mogućnost da je razviju. To je stvarno na neki način šokantno, međutim, postoji dosta naučnih diskusija na tu temu, baziranih na nečemu što liči na kliničke dokaze, tj. da stvarno postoje ljudska bića koja su po svojoj suštini “mehaničke” prirode i uopšte nemaju svoje suštinsko ili više “Ja”. Gurdjieff je davno govorio o tome, a takođe i Kastaneda. Tako bih željela da pitam da li su njegove tvrdnje o postojanju dvije bazične VRSTE ljudi, ispravne?
O: Jesu zaista, iako opet i tu postoji jedno “ukrašavanje” stvari Biblijom [Pre-adamični ljudi su] “organski” portali između nivoa denziteta.
Iz toga je naravno proizašlo i pitanje da li uopšte ima ikakve svrhe u pokušavanju pružanja “pomoći” ili “spašavanju” takvih individua, tj. da li bi se tu samo radilo o gubljenju vremena.
O: Otprilike tako. Većina njih su samo vrlo efikasne mašine. Oni koje ste vi identificirali kao psihopate, to su samo oni “sa greškom.” Najbolje od njih ne može se otkriti, osim u slučaju jednog dugotrajnog i pažljivog ispitivanja.
Jedan od dugogodišnjih članova grupe htjeo je da sazna da li se iko od nas do sada u životu susreo s nekim od tih “organskih portala” i ako jeste, da li ga Kasiopejci mogu identificirati, čisto da može poslužiti kao primjer.
O: Ako uzmete u obzir da je populacija ravnomjerno raspoređena, onda bi trebali i razumjeti da će jedna osoba koja ima dušu u svom životu susresti isto onoliko organskih portala, koliko i onih koji imaju dušu. MEĐUTIM, kad se neko nalazi u situaciji da počinje da “odgaja” i ojačava svoju dušu, Kontrolni Sistem će čak pokušati da ubaci još više “jedinki” (organskih portala, prim.prev.) u život te osobe. Sada, razmislite o svim ljudima koje ste ikada u životu sreli, posebno o onima sa kojima ste bili ili još uvijek jeste intimni. Koju polovinu od svih njih bi ste mogli identificirati kao organske portale? Teško za reći, zar ne?
P: (V) Da li je to orginalno značenje onog pojma “zagađenja krvne loze?”
O: Da.
To je u svakom slučaju dalo jedno novo značenje onim događanjima koje sam opisala u onoj seriji tekstova – Adventures series.
Takođe je postalo jasno da sam rad na razlikovanju ‘organskih portala’ od ljudskih bića sa individualnom dušom, je VEOMA BITAN u tzv. “procesu ascenzije.” Bez jednog osnovnog razumjevanja transformacije i konzerviranja energije, nema ni mogućnosti za fuziju magnetnog centra. I tako, čini se da su sva ona iskustva koje sam opisala u Adventures Series stvarno bila potrebna za pročišćavanje tih energija, kao i razvijanje razboritosti i pronicljivosti do jednog višeg nivoa. U to vrijeme, jedan od članova naše grupe je tvrdio kako u njenoj familiji postoji neko za koga je ona sigurna da je “organski portal”. Na to su Kasiopejci žustro odgovorili:
O: Nemojte sada odmah da počinjete sa etiketiranjem, bez uzimanja u obzir svih činjenica. Zapamtite da veoma često oni koji ispoljavaju kontradiktorno ponašanje mogu da budu i ljudi sa individualnom dušom koji se nalaze u nekoj vrsti konflikta.
P: (L) Mislim da je ono glavno što ste htjeli da kažete upravo to da se one najbolje – ne može drugačije prepoznati osim u slučaju jednog dugotrajnog i pažljivog posmatranja. Jedan od ključeva kojeg smo otkrili prilikom proučavanja psihopata je taj da njihovi postupci nisu u skladu s njihovim riječima. Međutim, šta ako je to samo simptom lične slabosti i nedostatka volje? (A) Kako ja mogu znati da li imam dušu?
O: Da li te je ikada povrijedio nečiji bol?
P: (V) Ja mislim da oni govore o sažaljenju. Te bezdušne individue nikada nije briga za ono šta se događa drugima. Ako neko drugi pati ili se nalazi u bilo kakvoj nevolji, njih za to uopšte nije briga.
O: Jedini bol koji oni mogu da osjete to je kad “ostanu bez hrane” ili lične udobnosti, ili bilo čega što oni žele. Oni su takođe majstori u manipulaciji percepcije drugih tako da u njihovim očima izgledaju kao suosjećajni. Međutim, generalno govoreći, ti njihovi postupci imaju samo za cilj očuvanje kontrole.
P: (A) Da li posjedovanje ili neposjedovanje duše ima ikakve veze sa ‘krvnom’ lozom?
O: Genetika se vjenčava s dušom, ukoliko je ova prisutna.
P: Da li “organski portali” idu u peti denzitet nakon njihove smrti?
O: Samo privremeno, do njihove “druge smrti”.
P: (V) Odakle potiču ti ljudi tipa organskih portala? Odakle oni dolaze?
P: Oni su u početku bili dio mosta između 2-gog i 3-ćeg denziteta. Pogledajte ponovo zapise seansi na temu ciklusa kratkih talasa i ciklusa dugih talasa.
Zatim smo postavili par pitanja u vezi spavanja. Ark je prethodno čitao zapise sa prošlih seansi i tamo je primjetio da su Kasiopejci jednom prilikom rekli kako je spavanje potrebno ljudima jer je to period “odmora i punjenja energijom”. Oni su takođe tad rekli da se DUŠA odmara dok tijelo spava. Tako je i pitanje bilo – o kakvom se izvoru radi kojeg mi koristimo kako bi napunili energijom našu dušu i tijelo.
O: To pitanje treba da se razdijeli. Ono što se događa kod ljudi sa individualnom dušom je drugačije od onoga što se događa kod jedinki organskih portala.
U tom momentu smo zastali s pitanjima i počeli razgovarati o mogućnosti da životna utjelotvorenost kod organskih portala mora da bude nesto slično teorijskom konceptu ‘duhovnog bazena’ koji je karakterističan za floru i faunu. To bi ujedno moglo i objasniti jednu nevjerovatnu sličnost između psihopata, koja je tako dobro definisana, da se oni razlikuju jedan od drugog isto kao što bi se međusobno mogla razlikovati dva drveta različite vrste, u svojoj opštoj klasi “drveća”. Tako smo podijelili pitanje i upitali prvo ovo:
P: … odakle stiže energija kojom se napajaju Organski Portali.
O: Iz duhovnog bazena kojeg ste upravo pomenuli.
P: Da li energija kojom se napajaju ljudska bića s dušom dolazi iz nekog sličnog bazena, koji bi mogao biti označen kao npr. “ljudski duhovni bazen”?
O: Ne – ona dolazi iz tzv. seksualnog centra koji je istovremeno i jedan viši centar kreativne energije. Za vrijeme sna, emocionalni centar koji tada nije blokiran od strane nižeg intelektualnog centra i centra za kretanje, transducira energiju iz seksualnog centra. To je takođe vrijeme kada se viši emocionalni i intelektulani centri mogu odmoriti od “iscrpljenja” do kojeg dolazi prilikom interakcije nižih centara sa onim dosadnim organskim portalima, koje ti niži centri veoma vole. Samo to bi već bilo dovoljno da se uoči jedna razlika. Tada je, takođe, energija seksualnog centra mnogo pristupačnija drugim višim centrima.
P: Odakle taj tzv. “seksualni centar” dobija SVOJU energiju?
O: Seksualni centar je u direktnoj vezi sa 7-mim denzitetom u svojoj “ženskoj” kreativnoj misaonoj formi od – “Tebe, Ja Volim”. To je tzv. “Božji izdisaj” koji oslobađa od konstrikcije. Pulsiranje. Nestabilni Gravitacioni Talasi.
P: Da li ti “centri” koje opisuje Moravjev imaju ikave veze sa pojmom čakri?
O: Prilično blizu. Kod jedne individue organske vrste, one tzv. više čakre su stvorene kao “posljedica krađe” energije od ‘duševnih’ ljudskih bića. To je ono što im daje sposobnost da oponašaju duševna ljudska bića. To dovodi i do toga da jedno duševno ljudsko biće u njima vidi samo jedno ogledalo svoje vlastite duše, kad ono takvim bićima pridaje “kvalitete duhovne prirode”.
P: Da li se ta sličnost odražava u tome da bazalna čakra odgovara seksualnom centru, kako kaže Moravjev?
O: Ne. “Seksualni centar” odgovara solarnom pleksusu. Niži centar za kretanje – bazalna čakra. Niži emocionalni centar – seksualna čakra. Niži intelektualni centar – vratna čakra. Viši emocionalni centar – srčana čakra. Viši intelektualni centar – krunska čakra.
P: (V) Kakva je to 7-ma čakra ili tzv. “čakra trećeg oka?”
O: Vidovnjak. Sjedinjenje srčanog i višeg intelektualnog centra. Time se “zatvara kolo” kod konfiguracije “pastirskog štapa”.
P: (V) Šta u vezi one teorije da mi imamo 12 čakri, koja se promoviše u mnogim nju-ejdž izvorima?
O: Takve ne postoje. Tu se radi o jednoj iskrivljenoj konceptualizaciji koja je bazirana na pogrešnom vjerovanju da je aktivacija fizičkog endokrinog sistema isto što i stvaranje i fuzija magnetnog centra. Ti viši centri jedino se mogu “ugnjezditi” uz pomoć “magnetiziranja”. I to manje više “Vanjsko” [neugnježdeno] stanje Viših Centara bilo je primjećeno od strane nekih individua. Oni su kasnije to pripajali zamišljenim mjestima za njihovo potencijalno “ugnježdenje”. Sve ovo je na kraju dovelo do jedne “unakrsne konceptualizacije” koja je bila bazirana na pretpostavkama!
P: Da li su nivoi inicijacije i nivoi na stepenicama koje je Moravjev prikazao prilično tačni?
O: Da, međutim, neki već dostignu različite nivoe u nekim tzv. prethodnim životima, tako da si tako mogu olakšati intenzitet nekih nivoa u “narednom” životu.
Rezime
Koristeći tragove koje su nam dali Kasiopejci, jasnija slika je isplivala na površinu, i da bi Moravjevov opis dvije rase bio prilično tačan, kada bi se iz njega odstranilo ono ‘biblijsko poliranje’. Tako su nam oni lociranjem pre-adamične rase u okvir hiperdimenzionalne realnosti i kontrolnog sistema Matriksa pomogli da dublje shvatimo ovu problematiku. Da pogledamo sada ove glavne četiri tačke:
- Pre-adamična rasa služi kao portal između nivoa denziteta.
- Oni su “veoma efikasne mašine” i “najbolji od njih ne mogu se otkriti osim u slučaju jednog dugotrajnog i pažljivog posmatranja”.
- Oni kradu energiju od duševnih ljudskih bića kako bi ih mogli oponašati.
- Oni čine polovinu čovječanstva.
Međutim, postoji nešto što je veoma bitno za razumjeti prije nego što nastavimo dalje: ove dvije rase se međusobno ukrštaju kroz jedan veoma, veoma dugi vremenski period.