Poznati istoričar religije, Mirceja Eliade, predstavlja jednog šamana kao Tehničara Ekstaze. Tu se radi o jednoj suštinskoj kvalifikaciji i/ili posljedici veze sa Božanskim. Još više od toga, da bi bilo u jednoj direktnoj vezi sa Božanskim, ljudsko biće mora prvo biti u stanju da “vidi ono što je nevidljivo”. Takvo Viđenje podrazumijeva sposobnost ljudskih bića da proširuju polje svoje percepcije sve dok budu u stanju da odrede ne samo vanjski izgled, nego i suštinu svega, kako bi dosegli onaj nivo bića koji će im omogućiti da prave takve izbore koji mogu da podstaknu jednu novu kauzalnu seriju u ovom svijetu. To nema nikakve veze sa „halucinacijama“ ili mehaničkim sredstvima za promenu percepcije mozga: to je „duševna“ stvar, da se tako izrazimo.
Riječ “shaman” dolazi nam preko ruske, tj. orginalno tunguske riječi saman. Ta riječ je izvedena iz – Pali samana, (na sanskritskom – sramana), ili kineskog sha-men (transkripcija Pali riječi).
Riječ šaman je vjerovatno u vezi i sa riječi Sarman. Prema Johnu G. Bennettu, Sarmoung ili Sarman:
“Izgovor je isti bez obzira kako se ova riječ piše a ta riječ potiče iz staroperzijskog jezika. U stvari, ona se pojavljuje i u nekim Pahlawi tekstovima…
Ova riječ se može tumačiti na tri načina. To je riječ kojom se označava pčela, koja je uvijek bila simbol za one koji skupljaju dragocjeni ‘med’ tradicionalne mudrosti i čuvaju ga za buduće generacije.
Jedna zbirka legendi, poznata u armenijskim i sirijskim krugovima pod imenom Pčele, bila je revidirana od strane Mar Salamona, jednog nestorijanskog arhimandrita u trinaestom vijeku. Pčele tu označavaju jednu misterioznu moć koja se prenosi još od zoroasterskih vremena i koja je bila manifestovana za vrijeme Hrista.”
“Čovjek” na perzijskom znači “kvalitet prenošen uz pomoć nasljedstva a odatle od jedne posebne familije ili rase. On može biti skladište naslijeđa ili tradicije. Riječ sar znači glava, u oba smisla, bukvalnom i kao načelnik ili upravitelj. Kombinacija sarman bi tako označavala glavnu riznicu određene tradicije…”
“Još jedno moguće značenje riječi šaman je… bukvalno, oni čije su glave pročišćene.” [John G. Bennett, Gurđijev: Stvaranje Jednog Novog Svijeta]
Oni čije su glave pročišćene! Kakva interesantna ideja!
Centralna tema šamanizma je “uzdizanje u nebesa” i/ili “spuštanje” u podzemni svijet. U prvom slučaju, šaman doživljava jednu Ekstazu, a u drugom, on se bori protiv demona koji ugrožavaju dobrobit čovječanstva. Postoje i naučne studije koje ukazuju na to da pećinski crteži, kao što su oni u Lasku, predstavljaju rane šamanske rituale uz slike ptica, duhova zaštitnika i ekstatičnih doživljaja (ca. 25 000 g. p.n.e.). Životinjske lobanje i kosti pronađene na nekim mjestima iz evropskog paleolitskog perioda (prije 50 000 pa do ca. 30 000 g. p.n.e.) tumače se kao dokazi praktikovanja šamanizma.
Ovo “doživljavanje ekstaze” je primarni fenomen šamanizma a ta ekstaza podrazumijeva jedan akt stapanja sa nebeskim bićima. To stapanje s njima izaziva jednu Usiljenu Oscilaciju koja mijenja Frekvenciju. Takva stalna interakcija sa nebeskim bićima podrazumijeva jedan oblik Rezonantne Vibracione Frekvencije.
14.01.1995.
P: Imamo nekoliko pitanja i prvo bi bilo: rekli ste nam u prošlosti da ste vi – mi u budućnosti i da se vi krećete ka ovamo da se spojite sa nama.
O: Da.
P: Kao što mi mjerimo vrijeme, koliko ste daleko u budućnosti mi?
O: Nemoguće odrediti na način kako vi mjerite vrijeme. […]
O: Što je uopće “budućnost”?
P: Budućnost su simultani događaji, samo drugačije locirani u prostoru/vremenu, samo različiti fokusi svijesti, da li je to točno?
O: Je, dakle ako je to istina, zašto pokušavati primjenjivati linearno razmišljanje ovdje, vidite, mi se spajamo upravo sada sa vama!
Sama ideja da su ljudi u neka davna vremena bili u direktnom kontaktu sa Nebeskim Bićima nalazi se u korijenu mitova iz Zlatnog Doba koji su pretopljeni u priče o Svetom Gralu u 11-tom i 12-tom vijeku. Za vrijeme tih rajskih vremena pretpostavlja se da je komunikacija između neba i zemlje bila mnogo lakša i svima pristupačna. Mitovi nam govore o vremenima kada su se “bogovi distancirali” od čovječanstva. Kao rezultat određenih “događanja”, kao npr. “izgnanstvo iz Raja”, ta komunikacija je bila prekinuta a nebeska stvorenja su se povukla na najviša nebesa.
Međutim, ti mitovi nam govore da još uvijek postoje određeni ljudi koji su u stanju da se “uzdignu” i spoje sa tim bogovima u korist nekoga iz njihove porodice ili plemena. Preko njih se održava kontakt sa “duhovima vodičima” te njihove grupe. Vjerovanja i rituali današnjih šamana su samo reflekcija jednog duboko modificiranog, degenerisanog i izvitoperenog ostatka ove arhaične tehnologije za konkretnu komunikaciju između neba i zemlje.
Šaman koji je sposoban da ostvari jedno ekstatično stanje koje je nedostupno većini ostalog čovječanstva, usled fuzije svog emocionalnog centra putem patnje, uopšte (vidite metaforu raspeća), uvijek se smatrao jednim privilegovanim bićem. I ne samo to, mitovi nam govore da su Prvi šamani bili poslani na zemlju da BRANE ljudska bića od “negativnih bogova” koji su preuzeli vlast nad čovječanstvom. Zadatak tih Prvih Šamana bio je da aktiviraju, u svojim vlastitim tijelima, neku vrstu “pretvarača” kosmičke energije za dobrobit njihovog plemena. To se izražavalo uz pomoć koncepta “drveta svijeta” koje je postalo “osa” ili ‘Stub ovoga Svijeta’ a kasnije “kraljevske loze”.
Čini se da postoji posebna veza između ove funkcije i određenih “porodičnih loza”. Međutim, kao i sa svim drugim što je bilo stavljeno čovječanstvu na raspolaganje kako bi mu pomoglo, i ovaj koncept je u međuvremenu preuzet i preinačen od strane sila koje se trude da održe čovječanstvo u mraku i ignoranciji. Istinske starinske loze Prvih Šamana su zatomljene i sakrivene uz pomoć sijanja lažnih tragova u smislu izmišljenih geneologija hebrejskog Starog Testamenta kako bi ovi navodili na određene grane nekih današnjih evropskih kraljevskih i/ili plemićkih porodica, koje pokušavaju da uspostave jedno falsifikovano pravo na “carevanje” što se u poslednje vrijeme intezivno promoviše. Ovoj temi posvećujem određenu pažnju u Tajnoj Istoriji Sveta.
Kao što smo već napomenuli, PRIJE Izgnanstva iz Raja, svako ljudsko biće imalo je pristupa komunikaciji sa višim denzitetitima preko “Devica iz Bunara” iz drevnih keltskih legendi.
NAKON izgnanstva iz raja, čini se da je kod ljudi somatički inducirana jedna određena genetička varijacija uz pomoć inkarnacije određenih bića iz viših denziteta koji su “dali svoju krv” za “čovjekov spas”. To bi značilo da su oni promijenili tijelo i DNK pomoću Usiljene Oscilacije. Moguće je da se to činilo uz pomoć inkarnacija žena zbog uloge mitohondrijalne DNK, međutim, neću sada da žurim ni sa kakvim zaključcima, pa ćemo to ostaviti za kasnije.
U svakom slučaju, prisustvo te vrste DNK, zavisno o uslovima njene rekombinacije, čini veoma vjerovatnim to da danas na ovoj planeti postoje milioni pripadnika ove loze sa šamanskim sposobnostima.
Ovaj koncept “Tehničara Ekstaze” pripadnici Sufija su i dan danas održali u svojoj tradiciji “Stubova ovog Svijeta”. Kutub ili q’tub (stub njegovog vremena) je jedno određeno ljudsko biće, potpuno spiritualne prirode, koje djeluje kao božanski agent iz jedne sfere u određenom vremenskom periodu. Svaki kutub ima ispod sebe četiri avtada (awtad – pomoćnik, prim. prev.) i određen broj abdala (zamjenika, prim. prev.) koji mu pomažu u njegovom poslu u vezi zaštite i održanja ovog svijeta. Interesantan podatak u vezi ovoga je taj da individua koja zauzima taj položaj uopšte ne mora da bude svjesna te svoje uloge! Njen život, njena suština, čak i njena sopstvena psihologija su jedna funkcija viših realiteta utisnuta u životnu oblast čovjeka. Tačno je to da ovo ima mnogo veze sa “porodičnim lozama”, kao što se to promoviše u poslednje vrijeme, međutim, ne nužno na način koji nam se sugeriše.
U sadašnja vremena, čini se da su oni koji su pripadnici istinske “loze” počeli da se bude. Nije više izvodljivo biti “Stubom Ovoga Svijeta” a da se pri tome spava, jer kako ćemo uskoro vidjeti, postoje neke veoma ozbiljne stvari u vezi izbora i djelovanja koje mogu biti obavezne za Šamana koji se budi. Čini se da prvi zadatak u cijelom ovom poslu podrazumijeva buđenje i akumulaciju snage polariteta.
Šamani se rađaju i stvaraju. To znači, oni se rađaju da bi se napravili takvima, a da li će se napraviti takvima, to zavisi od njihovog izbora. A na osnovu onoga što sam bila u stanju da odredim, taj izbor može da bude donesen na jednom drugom nivou svijesti od ove linearne, koja je karakteristična za 3-ći denzitet. Oni koji su donjeli takvu odluku na jednom višem nivou a sada na ovom nivou negiraju taj svoj izbor jer nisu u stanju da se odreknu njihovog uobičajenog životnog stila, plaćaju zaista visoku cijenu.
Jedan šaman se ističe zbog određenih karakteristika “religijske krize”. Oni se razlikuju od drugih ljudi po intezitetu njihovih religioznih doživljavanja. U starim vremenima, zadatak šamanske elite bio je taj da su oni morali biti “Specijalisti za Dušu”, da brane i čuvaju dušu svog plemena jer su samo oni bili u stanju da vide ono što je nevidljivo i da znaju formu i sudbinu njihove Grupne Duše. Međutim, prije nego što bi šaman stekao jednu takvu sposobnost, on je bio obični građanin, ili samo izdanak nekog šamana, bez nekog posebnog poziva (uzimajući u obzir da se za ove sposobnosti smatra da se nasleđuju, mada, ne i obavezno u svakoj generaciji.)
Međutim, u jednoj tački svog života, šaman doživljava nešto što ga odvaja od ostatka čovječanstva. Ritual američkih indijanaca “potraga za vizijom” predstavlja jedan ostatak arhaičnog poimanja ove prirodne inicijacije šamana koji je “pozvan” od stane bogova da obavlja svoj posao.
Jedna dublja studija ove tematike pokazuje nam da oni koji teže da ostvare magijske moći preko “potrage za vizijom” a da nisu bili spontano pozvani iznutra, od strane svoje vlastite tragalačke prirode, i kojima nedostaje osjećaj odgovornosti za čovječanstvo, mahom postaju Mračni Šamani ili vračevi; to su oni koji uz pomoć jednog sistematskog proučavanja ove tematike ostvaruju moći koje svojevoljno koriste samo za svoje lične svrhe.
Istinska šamanska inicijacija dolazi kroz snove, ekstatični trans kombinovan sa sveobuhvatnim istraživanjima i jednim teškim radom: svjesnom patnjom. Od jednog šamana se očekuje ne samo da prebrodi određene muke kojima je izložen za vrijeme svoje inicijacije, nego on/ona mora da bude i veoma obrazovan/a da bi bio/la u stanju potpuno i pravilno da procijeni sva iskustva i izazove kojima će biti izložen/a. Na žalost, do sada je postojala samo nekolicina takvih posebnih koji su bili u stanju da prođu šamanskim putem, uključujući i njihovu sposobnost za “borbu s demonima”; i koji su u stanju da podučavaju one ‘šamane koji se bude’. Moj vlastiti slucaj, nakon više od trideset godina izučavanja, dvadeset godina rada kao hipnoterapeut i egzorcist, i mnogo godina ‘prizivanja univerzuma u pomoć’ što uključuje Eksperiment sa Kasiopejcima, može da posluži kao jedan primjer kako taj proces može danas da izgleda.
Za budućeg šamana često je karakteristično da on ispoljava određene posebne osobine još za vrijeme svog djetinjstva. On je često veoma nervozan i bolešljiv na neki način. Primjećeno je takođe da su šamani još kao djeca veoma osjetljivi, imaju slabo srce, poremećenu probavu i podložni su vrtoglavici. Mnogi će ove ovakve simptome smatrati karakterističnim za neka mentalna oboljenja, međutim činjenica je da su mnoga sveobuhvatna istraživanja pokazala da se tzv. halucinacije ili vizije sastoje od mnogih elemenata koji prate jedan određeni model koji je konzistentan za različite kulture i doba; i koji je nevjerovatno bogat jednim teoretskim sadržajem. Čak bi se moglo reći da su ljudi koji “polude” često “propali šamani”, koji su propali zbog određenih nedostataka u njihovoj genetici ili zbog nekih faktora koji potiču iz njihove životne okoline. U isto vrijeme, postoji mnogo više mitova o palim šamanima nego o onim uspješnim, tako da je upozorenje šta se može desiti već odavno prisutno. Mircea Eliade primjećuje da:
“… Za jednog mentalno bolesnog pacijenta se često ispostavlja da je on jedan neuspješan mistik, ili bolje rečeno, karikatura jednog mistika. Njegova iskustva su bez religioznih sadržaja, čak iako se može činiti da ona imaju neke religiozne elemente, nešto slično jednom aktu autoeroticizma koji sam po sebi izaziva isti fiziološki rezultat kao i jedan pravi seksualni akt (ejakulaciju sperme), ali istovremeno on podrazumijeva jednu karikaturu ovog drugog jer je obavljen bez konkretnog prisustva partnera.”
Ova analogija je stvarno interesantna! Ona nas navodi na pomisao da onaj koji pokušava da aktivira jedno šamansko naslijeđe u okviru Maštarija OPS polariteta, ima jednog “iluzornog” partnera kao u goreopisanom slučaju, i sa sličnim rezultatima. Drugim riječima, Magija je isto što i masturbacija: čarobnjak zadovoljava samog sebe, međutim, taj njegov akt ne čini nikome drugom nikakvo dobro. Na isti način, šaman koji dejstvuje bez znanja može da uzbudi ljude, ali ih onda ostavlja “da vise u zraku”! U oba ova slučaja, takve individue zadovoljavaju samo same sebe, a može se i reći da je u ovom drugom slučaju stvar još gora, jer oni koriste druge individue da bi ostvarili svoje samozadovoljenje.
Međutim, ukoliko ostavimo na stranu ove vulgarnosti kojima smo se morali poslužiti da bi bolje predočili stvar, na istinskog šamana ne možemo gledati kao na jednu bolesnu osobu, nego na bolesnu osobu koja je IZLJEČENA, ili koja je uspjela da izljeći samu sebe!! To je veoma bitno naglasiti! Oni koji teže misticizmu, šamanskom putu, i koji su još uvijek krhki i bolešljivi u fizičkom, materijalnom ili duhovnom smislu, nisu još uvijek bili podvrgnuti inicijaciji, ili ako jesu, onda su pali na tom ispitu. Mogućnost da se ostvari šamanska moć u OPS (Orjentacija prema Sebi) kontekstu takođe postoji, tako da se velika pažnja mora upotrebljavati prilikom pokušavanja da se vidi “ono što je nevidljivo”.
U mnogim slučajevima, “izbor” šamana se manifestuje uz pomoć neke prilično ozbiljne bolesti koja se može izlječiti samo “uspinjanjem na nebesa.” Nakon ekstatične vizije svoje inicijacije, šaman se osjeća MNOGO bolje! Nakon tog svog odaziva na poziv bogova, šaman pokazuje jedno više nego dobro zdravstveno stanje; oni su sposobni da ostvare veoma jaku koncentraciju, mnogo jaču od one koja je karakteristična za obične ljude; oni mogu da podnesu iscrpljujuće napore, i što je najvažnije, oni su u stanju da “zadrže pribranost” u situacijama koje bi užasavale ili slomile običnog čovjeka.
Još jedna stvar koja se mora naglasiti je ta da Šaman mora biti sposoban da održi potpunu kontrolu nad samim sobom čak i kad se nalazi u ekstatičnom stanju! (Čaneling u stanju transa, bez pamćenja onoga šta se za to vrijeme događalo, NIJE ono čime će se baviti jedan istinski Šaman!) Ta njihova sposobnost da “istovremeno hodaju kroz dva svijeta” podrazumijeva jednu izvanrednu nervnu konstituciju. Za sibirske šamane se govori da oni ne pokazuju nikakve znakove mentalne dezintegracije čak ni kad se nalaze u dubokoj starosti; njihova memorija i moć samokontrole su DALEKO iznad prosjeka.
Kastanedin Don Huan naziva ovo stanje bića “besprekornim.” Ovaj pojam se odražava i u starim jakutskim učenjima gdje se pominje da jedan šaman mora da bude “ozbiljan, taktičan, sposoban da efektivno komunicira sa svim ljudima; iznad svega on ne smije da bude arogantan, ponosan, ili zloćudan.” Iz istinskog šamana izbija jedna unutrašnja sila koja je svjesna, ali nikada napadna ili uvredljiva. U isto vrijeme, mora se naglasiti da šaman može da izazove negativne reakcije kod onih koji se nalaze pod kontrolom Entropičnih sila. Zasigurno sam ovo doživela više puta nego što želim da spomenem.
Pored toga sto se slabosti kao što su nervni poremećaji i neke druge bolesti smatraju “znakovima njihove odabranosti,” takođe je primjećeno da ponekad neka slučajna nesreća, pad, udarac u glavu, ili udar groma mogu takođe predstavljati znak da je šaman izabran. Međutim, biti “pozvan” nije isto što i biti “izabran.” “Mnogi su pozvani; ali samo nekolicina je odlučila da se odazove na taj poziv.”
Odlučivanje za jedan takav izbor podrazumijeva jedan proces, a to je proces bitke, bola i patnje, zbog toga što ono, što na kraju završava svojom smrću, nije ništa drugo do čovjekov ego.
Čini se da ova patologija šamanskog puta čini dio sredstava za postizanje “uslova” za inicijaciju. Međutim, u isto vrijeme, oni sami po sebi mogu da podrazumijevaju jednu inicijaciju. Oni imaju jedan fiziološki efekat koji doprinosi transformaciji obične individue u jednog ‘tehničara svetog’.
(Međutim, ukoliko ovakvo jedno iskustvo nije praćeno jednim periodom teoretskog i praktičnog izučavanja, šaman može da postane alatka u rukama onih sila koje žele da koriste njegove šamanske sposobnosti za svrhu daljeg porobljavanja čovječanstva, kao što smo već prije napomenuli.)
Ova događanja koja transformišu šamana sastoje se od poznatih religijskih elemenata kao što su patnja, smrt i vaskrsenje. Jedno od prvih predstavljanja ovih elemenata nalazimo u sumerskim pričama o spuštanju Ištara/Inane u Podzemlje kako bi ona spasila svog sina-ljubavnika Tamuza. Ona je morala da prođe kroz Sedam “vrata Pakla” i na svakim od tih vrata morala je da skine sa sebe jedan dio svoje odjeće, zato što je mogla da uđe u carstvo Podzemlja samo Gola. Dok je boravila u podzemlju, zemlja i njeno stanovništvo su trpili od gubitka stvaralačkog vigora. Nakon što je ona obavila svoju misiju, plodnost se ponovo vratila.
Najpoznatiju varijaciju ove priče predstavlja mit o Persefoni/Kore, Demetrinoj kćeri, koju je kidnapovao Had/Pluto.
Šamanska vizija predstavlja to ‘spuštanje’ kao rasparčavanje tijela, odvajanje mesa od kostiju, kuvanje u jednom kotlu, a onda njihovo ponovno sastavljanje od strane bogova i/ili boginja. To je takođe lijepo prezentirano u nekim mitovima i legendama, uključujući i onaj mit o Isusu: Patnja, smrt i vaskrsenje. Ukratko rečeno, raspeće – Hristov Pokop – predstavlja simbol šamanske transformacije:
Jakutski šaman, Sofron Zatejev, tvrdi da za vrijeme svoje “vizionarske inicijacije, budući šaman “umre” a onda leži tri dana bez jela i pića. …
Pjotr Ivanov nam otkriva dalje detalje. U toj viziji, kandidatovi ekstremiteti se odstranjuju a njihovi zglobovi razdvajaju uz pomoć jedne željezne kuke; kosti se čiste, meso se s njih sastruže, tjelesne tekućine se odbace a oči se isčupaju iz očnih duplji. Nakon ove operacije sve kosti se ponovo skupe i pričvrste zajedno uz pomoć željeza.
Prema trećem šamanu, Timofeju Romanovu, ovo vizijsko rastavljanje šamanovog tijela traje od tri do sedam dana; cijelo ovo vrijeme kandidat ostaje kao mrtav čovjek, jedva dišući, i na nekom osamljenom mjestu. [Eliade, 1964.]
Prema jednom drugom jakutskom izvoru, zli duhovi nose dušu budućeg šamana u podzemlje i tamo je drže zatvorenu u jednoj kući tri godine (ili jednu godinu za one koji će postati niži šamani). Tu se šaman podvrgava njegovoj inicijaciji. Duhovi mu odsijecaju glavu, koju onda odlažu na stranu (jer kandidat mora da gleda vlastitim očima rasturanje svog tijela), te ga isjeckaju na komadiće koje onda podijele duhovima različitih bolesti. Samo nakon prolaska kroz ovakve patnje budući šaman može steći moć da liječi. Njegove kosti se onda pokrivaju novim mesom a u nekim slučajevima njemu se takođe daje i nova krv.
Prema jednom drugom izvoru, “đavoli” drže kandidatovu dušu sve dok on ne nauči sve njihove mudrosti. Cijelo to vrijeme kandidat leži bolestan. Postoji i jedan motiv koji se često ponavlja, gdje se radi o jednoj velikoj ptici koja “leže šamane” u granama Drveta Svijeta što je jedna aluzija na “Avijarnu (ptičju, prim. prev.) genetsku lozu” koja je suprotna Reptilskom naslijeđu. Sljedeći izvodi potiču iz istraživanja koja su obavljena na terenu i prilikom čitanja tog materijala moramo uzeti u obzir da ovdje ulazimo u jedan svijet čiste simbolike:
“…Kandidat je… naišao na golog čovjeka koji je duvao neke kovačke mijehove. Iznad vatre je bio postavljen jedan kotao “velik kao pola Zemlje”. Goli čovjek ga je vidjeo, uhvatio ga je jednim ogromnim mašicama, a novak je imao tek toliko vremena da pomisli: “Ja sam mrtav!” Čovjek mu je odsjekao glavu, iscjeckao je na komadiće njegovo tijelo i sve skupa stavio u kotao. Tamo je kuhao njegovo tijelo tri godine.
Tu su takođe bila i tri nakovnja; goli čovjek je kovao kandidatovu glavu na trećem, koji je bio onaj na kome su najbolji šamani bili iskivani. …
Kovač je onda izvadio kandidatove kosti iz rijeke u kojoj su one plutale, sastavio ih sve skupa, a onda ih je ponovo prekrio mesom…
On je iskovao njegovu glavu a onda ga naučio kako da čita slova koja se u njoj nalaze. Promijenio je njegove oči; a to je zato što, nakon što se šamanizira, on više ne vidi očima svog tijela nego on gleda svojim mističnim očima. On je izbušio njegove uši i tako ga osposobio da razumije jezik bilja.
…Tunguski šaman Ivan Colko tvrdi da budući šaman mora da se razboli i da se onda njegovo tijelo raskomada na parčiće a njegova krv bude ispijena od strane zlih duhova. Oni onda ubace njegovu glavu u jedan kotao gdje se ona rastopi zajedno sa određenim metalnim parčićima koji će kasnije činiti dio njegove ritualne nošnje.
…Prije nego što postane šaman, kandidat mora dugo vremena da boluje; onda se duše predaka tog šamana skupe oko njega, muče ga, tuku ga, komadaju njegovo tijelo noževima, itd. Za vrijeme ove operacije budući šaman ostaje beživotan; njegovo lice je plavo, njegovo srce jedva da kuca.
…Jedna žena iz plemena Teleut je postala šamanka nakon što je imala viziju u kojoj su neki nepoznati ljudi sasjekli njeno tijelo na komadiće a onda ih kuhali u loncu. Prema tradiciji altajskih šamana, duhovi njihovih predaka jedu njihovo meso, piju njihovu krv, rasijecaju njihove stomake itd.
…U Južnoj Americi kao i u Australiji ili Sibiru, ovo dvoje, spontani poziv i pohod ka inicijaciji takođe uključuju jednu misterioznu bolest ili jedan manje više simbolian ritual mistične smrti, koji je ponekad opisan kao komadanje tijela i obnavljanje organa.
…Oni su otvorili njegovu glavu, izvadili su iz nje mozak, oprali ga i obnovili, da bi mu dali čist um koji može prodrijeti u misterije zlih duhova, i tajne bolesti; u njegove oči utisnuli su zlatnu prašinu kako bi mu pojačali vid toliko da on može vidjeti dušu, bilo gdje da je ona odlutala; na vrhove njegovih prstiju utisnuli su nazubljene kuke tako da on može lakše uhvatiti dušu i čvrsto je držati; na kraju su mu proboli srce jednom strijelom da bi ga omekšali i napravili punim razumijevanja za one koji su bolesni i koji pate.
…Onda majstor stiče “svjetlost” ili “prosvjetljenje”, što je jedna misteriozna svjetlost, koju šaman iznenada osjeti u svom tijelu, unutar svoje glave, unutar svog mozga; jedna neobjašnjiva svjetlost; to je jedna blještava vatra, koja mu omogućava da vidi u mraku, bukvalno i metaforično govoreći, jer on sada može, čak i zatvorenih očiju, da vidi u mraku i da percipira stvari i nadolazeće događaje koji su skriveni od svih ostalih…
Kandidat stiče tu misterioznu svjetlost nakon mnogo sati čekanja, sjedeći na klupi u svojoj kolibi… kada on to doživi po prvi put “to je isto kao da se kuća u kojoj se nalazi iznenada podigne; on vidi daleko ispred sebe, kroz planine, upravo kao da se zemlja nalazi na jednoj ogromnoj ravnici a njegove oči mogu da dopru sve do njenog kraja. Ništa ne može više da bude skriveno od njega; ne samo da on može da vidi stvari koje se nalaze toliko daleko, veoma daleko, on takođe može da pronađe duše, ukradene duše, koje su ili držane negdje dobro sakrivene u dalekim i čudnim zemljama ili su odvedene gore ili dole u Zemlju Mrtvih.
…Ovo doživljavanje unutrašnje svjetlosti koje određuje karijeru jednog šamana iz naroda Iglulik, poznato je u mnogim drugim mističnim učenjima. U Upanišadama, ova “unutrašnja svjetlost” određuje suštinu jednog atmana. U raznim tehnikama Joge, pogotovo onima koje potiču iz budističkih škola, svjetlost različitih boja indicira uspjeh određene meditacije. Slično tome, Tibetanska Knjiga Mrtvih pridaje veliku važnost svjetlosti u kojoj se, kako se čini, kupa duša umirućeg čovjeka u momentu njegove smrti i neposredno nakon nje; čovjekova budućnost nakon smrti, oslobođenje ili reinkarnacija, zavisi od čvrstine njegovog izbora ove bezgrešne svjetlosti.
…jedan od osnovnih elemenata ove mistične vizije je skidanje mesa s kostiju…U svim ovim slučajevima svođenje čovjeka na njegov skelet indicira prevazilaženje čovjekovog uobičajenog stanja, odnosno, njegovo oslobađanje od njega.
…Kosti predstavljaju istinski izvor života. Svođenje nekoga na njegov skelet analogno je ponovnom vraćanju u maternicu radi potpunog obnavljanja, odnosno, mističnog ponovnog rođenja…To je jedan izraz volje da se prevaziđe profano individualno stanje, i da se ostvari jedna transtemporalna perspektiva.
…Mitovi o čovjekovoj obnovi uz pomoć vatre, kuhanja ili komadanja na njegove dijelove nastavljaju da proganjaju ljude čak i izvan duhovnih horizonata šamanizma. …
Mitovi o podmlađivanju uz pomoć komadanja na sastavne dijelove i kuhanja, prenose se s koljena na koljeno u sibirskom, centralo-azijskom i evropskom folkloru, a ulogu kovača često igraju Isus i drugi sveci. [Eliade, Šamanizam, 1964.]
Čitalac sada može imati jednu malo bolju sliku o onome šta se željelo predstaviti onim zagonetnim prikazima, u smislu čudnih zahvata koji se obavljaju na nečijoj glavi, uključujući i lupanje čekičem po njoj na nekom nakovnju. Radi se o Šamanskoj Inicijaciji, Alhemijskoj Transmutaciji uz pomoć Tehnika Ekstaze. Sada možemo bolje da razumijemo i ono što nam je Fulcanelli pokušavao da kaže:
Najači utisak iz mog ranog djetinjstva – imao sam sedam godina – jedan utisak koji mi je jasno ostao zabilježen u memoriji, bile su emocije izazvane u mom mladom srcu kad sam ugledao jednu gotsku katedralu. Ja sam momentalno bio opčinjen njome. Bio sam u jednoj ekstazi, pogođen divotom, nesposoban da se odvojim od te veličanstvenosti, od magije jednog takvog sjaja, takve jedne veličine; takva jedna intoksikacija usljed nečega božanstvenijeg od ljudskog djela.
Iste ove ideje o smrti i ponovnom rođenju veoma lijepo su predstavljene u literaturi na temu alhemije kao različiti procesi “hemijske transmutacije”. Kao što smo ranije već naveli:
Da bi se uvažili principi hermetizma usvojeni od strane Tradicije, moramo razumjeti da su ezoterička učenja predavana u sibilinskoj formi.
Sv. Isak Sirijski naglašava da: Sveti Spisi govore mnoge stvari koristeći riječi u različitom smislu od njihovog orginalnog značenja. Ponekad se karakteristike tijela primjenjuju na dušu, i obratno, karakteristike duše se pripisuju tijelu. Ti spisi ne prave nikakvo jasno razgraničenje. Međutim, prosvjetljeni ljudi će znati.
Sada takođe možemo lakše razumjeti i stari simbol lobanje i ukrštenih kostiju okruženih plamenim jezičcima koji je upečatljivo predstavljen na katedrali u Auchu.